Don’t Know Why to piosenka nowojorskiego autora tekstów Jesse Harrisa. W 1999 roku Jesse i jego zespół the Ferdinandos wydali tę piosenkę. W następnym roku piosenka zdobyła trzy nagrody Grammy. Była to również popularna piosenka w klubach jazzowych, kawiarniach i publicznych stacjach radiowych.
Jedną z pierwszych rzeczy, które Norah Jones zrobiła po przeprowadzce do Wielkiego Jabłka, było kontynuowanie kariery muzycznej. Nagrała kilka albumów w wytwórni Blue Note records, w tym nagrodzony Come Away With Me. Była również stałym bywalcem amerykańskich talk show, takich jak Tonight Show i Today show. Była nominowana do trzech nagród Grammy w kategorii najlepszy nowy artysta i zdobyła rekordową liczbę siedmiu. Była nawet nominowana za swój występ na Grammy 2003. Zdobyła również Grammy za najlepszy wokal popowy. Kontynuowała wydawanie utworów zarówno w Blue Note, jak i we własnej wytwórni Jones Music Group.
Piosenka znalazła się również na ostatnim albumie The Rutles “Archeology”. Znalazła się również na solowym albumie gitarzysty Pata Metheny’ego z 2003 roku. Przez lata nagrywały ją liczne gwiazdy jazzu i rocka. Jest jedną z najpopularniejszych piosenek wszech czasów. Podchwycili ją również tacy muzycy jak Ravi Shankar.
Nic dziwnego, że “Don’t Know Why” to popularna piosenka. Przez kilka publikacji została uznana za najlepszą piosenkę dekady. Ma wiele dźwiękowych składników, w tym saksofon i zestaw perkusyjny. Jest to również jeden z najbardziej dopracowanych utworów muzycznych, jakie kiedykolwiek pojawiły się na falach radiowych. Ten konkretny utwór to współczesny klasyk. Jest to piosenka, która była wielokrotnie przerabiana i wymyślana na nowo. Jest to również świetny przykład na siłę współpracy. Na szczęście dla narratorki, ma ona partnera w postaci muzyka, perkusisty i basisty.
Najbardziej imponującym wyczynem tej piosenki jest to, że pokazuje ona, iż można połączyć w jedno gatunki country, film i jazz. Jest to sprytny utwór, który stał się dobrodziejstwem dla wielu artystów, którzy wskoczyli na jego łamy. W rzeczywistości, był nominowany do nagrody Record of the Year na Grammy 2003.
Wspomniane wcześniej pominięcie braku szczęścia w tamtym czasie było dobrodziejstwem dla wielu słuchaczy. W końcu była to niewielka cena za świetną piosenkę. Chociaż piosenka miała kilka pomniejszych występów w domenie publicznej, jej najbardziej zauważalne pojawienie się miało miejsce na albumie Come Away With Me z 2002 roku. Album został wyprodukowany przez znanego muzyka Arifa Mardina, który uchwycił istotę Jones i jej kolegów z zespołu. Album był nominowany do wielu nagród, w tym do Grammy za najlepszy album nieklasyczny.
Podobne tematy
